Ve şehrin gürültüsü
Yeniden uğultusu arabaların;
Bir John Denver ezgisi…
Cümlelerden sarhoş gözlerim
Kalın kitaplardan içtiği.
Her bakışta bir göz
Her susuşta bir söz
Ayaklar müziğin ritminde.
Nirvana korkusu olan bir Budist’in
Tedirginliği içinde herkes.
Dinleyemeden büyüdüğüm türküler
Sonradan eklenmiş ezberime;
Yitik aşkların serüveninden.
Aşk şimdi;
Feodal bir övgü şehrin mahzeninde
—Kentlilerin dilinden-
Yok mu?
Bir mezar yeri bilen
Kırlangıç gibi titreyen
Bedenden kovulmuş hüznüme
Kim o?
Öyle, sessizce giden
Bir mezar ismi söylemeden
O kadar çoğaldı ki mezar(lık)lar
Yetmiyor artık hafızamdaki isimler
Mum erir sessizce
Aydınlanıyor ya karanlık
Lağımlara dönüşmüş kafalar
Umurunda değildir tükendiği
Ve şehrin gürültüsü
Yeniden uğultusu arabaların;
Tükenen çığlığı çocukların
“Yeter artık! Ne olur yapmayın. Yakmayın.”
Erol Mintaş
29.04.06/İstanbul
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder