Balık ve Keder Kokusu

İstilaya uğramış

Yorgun bozkırlarında

Yan yana uzayıp giden

Bedenlerimizin

Okşuyoruz 

Silinip giden gölgelerimizi

Kara bir balçığı okşar gibi

Sabahları

Metal yorgunu yataklarımızda

Bak,

Nasıl da benziyor yüzümüz

Balık ve keder kokusu

Sinmiş kıyılara

              Ağustos 2011 / İstanbul / Erol Mintaş

LÜTFEN BİRAZ SÜKÛNET

Ve toprak

“Bir saniye”, dedi

Üzerinde umarsızca tepinenlere

Şaşırdı ihtiyar topal

Gebe kadın, şaşırdı

Topunu unuttu mavi gözlü çocuk

Yokuş aşağı yuvarlanıp giden

Çiğnemeyi bıraktı güzelim kır at

Taze çimenleri

Ve kulak kesildi cümle alem

“Yaramazlık yapmak istedim “dedi, toprak

“Size özenerek”

Muzipçe gülümsedi sonra

“ Ha, bir saniye için canım sadece”

Ve

Ağacın dalından kendini boşluğa bıraktı

Sevda kuşu

Dövüp durduğu taşın arkasına saklandı su

Ayakları titreyerek

Tebessüm etti toprak

“Lütfen biraz sükunet!”

                                            2010 / Bingöl / Erol Mintaş